تمرین خریت و کوری و کری راه حل خوبی برای پذیرفتن این گند و نکبتی که اسمش زندگی ست، نیست.اما چاره ای هم هست؟ از کدامش بنالیم؟ گرانی؟ ناامیدی به آینده ی بچه ها؟ ( خودمان که به درک اسفل السافلین! ) ، سیل؟ زله؟ سرطان؟ ایست قلبی؟ بی مهری آدمهای اطراف؟ ظهور پرغرور عراقی و سوری و . در خیابان های ایران؟
کدام را اسم ببریم که چاره ای داشته باشد؟
بنشینیم ببینیم این بی پدرها کی تمام مان می کنند؟
خب نشسته ایم که.
بخدا خیلی وقت ها خریت هم راه چاره نیست.
اصلا نیست.
درباره این سایت